هنوزم باورم نمیشه که من برای کوچیک ترین چیز ها توی زندگیم چقدر حسرت خوردم . چقدر مضخرفه که تو دانشگاه آزاد درس میخونم و میبینم هم کلاسی هام مانتو های گرم وقشنگ میپوشن اما من باید با مانتو های سه سال پیشم برم. حتی پول به لباس هم ندارم .به خودم میگم کاش این چیز هارو نمی‌دیدم . فکر میکردم که زندگی همه هم مثل منم . هنوزم نتونستم دندون هامو درست کنم هنوزم فکر میکنم آخر این تلاش ها هیچ

فقط دارم دست وپا میزنم . فکر میکنم در آخر تنها میمونم.

واقعا من با بقیه متفاوتم باکسی نتونستم ارتباط بگیرم بنظرم من